Masserende olifanten en vliegen door de jungle

Na een ruime week weer een verhaal van ons. We hadden het te druk ons te vermaken en totaal geen tijd/ zin om jullie iets te laten weten. Eigenlijk teveel meegemaakt om te delen, we doen ons best om jullie een korte impressie te geven.

Ons verhaal eindigde in Kanchanaburi, vanaf daar zijn we per taxibusje naar Bangkok CS gebracht, echt ongelofelijk, wat een verschil met Amsterdam CS! Niemand hier die haast heeft, geen rennende mensen maar een leuk muziekje, rust en gezelligheid. Marc was natuurlijk de tickets weer verloren (zoals ie hier alles verliest), maar gelukkig waren deze door iemand gevonden en netjes teruggebracht naar de infobali. De nachttrein naar Chiang Mai was prima te doen. Vroeg op de avond werden de banken verbouwd tot bedden, potje gekaart en daarna kon je prima slapen (rit duurde 15 uur!). Aangekomen in Chiang Mai (CM) werden we als VIP’ers onthaald. Tientallen taxichauffeurs deden allen hun uiterste best om in het oog te springen en om ons naar de stad te brengen, echt bizar om mee te maken.CM is de tweede grootste stad van Thailand, maar je hebt niet het idee dat de stad groot is, het voelt aan als een groot dorp.CM zelf is niet zo boeiend, maar vanaf hier kunnen we wel veel dingen regelen. ’s Avonds ons heerlijk laten masseren. Het is maar waar je van houdt, de Thaise massage is vooral erg lomp. Deze vrouwen gooien werkelijk hun hele lijf in de strijd om jouw hele lijf uit elkaar te trekken!


De tweede dag in CM hebben een cursus Thais koken gedaan, ons aangeraden door Linda (de backpackster waar Do in Kanchanaburi de hagedissen voor had verjaagd). Erg leuk om te doen. Voor Marc ook erg lekker, maar Dominique is al helemaal klaar met Thais eten. (wie wil er dinsdag 16aug gekookte aardappels, snijbonen en verse worst voor Do maken?).
’s Avonds ons wederom heerlijk laten masseren, dit maal de oliemassage. Vervelend zeg..

Dag drie in CM zijn we, samen met Linda, naar het Elephant Nature Park gegaan. Overal in Thailand kan je op olifanten rijden, maar dit schijnt enorm slecht te zijn voor de rug van de dieren (Saron, bedankt voor de info). Bovendien worden ze, om gehoorzaam te worden, op jonge leeftijd 7 dagen lang vastgeketend en onophoudelijk afgetuigd met stokken en scherpe pinnen. Het ENP probeert zoveel mogelijk olifanten, die jarenlang mishandeld zijn voor de toeristenindustrie, op te vangen. Indien mogelijk gaan ze terug de jungle in, anders kunnen ze hier op een leuke manier hun dagen slijten. We hebben ze gevoerd en in de rivier gewassen, was best bijzonder!

Het zware werk! We hebben gekozen voor een driedaagse trekking door de Jungle, eindelijk wat meer avontuur! De eerste dag hebben we gelopen met een best grote groep van 15 personen. Het wandelen was soms best pittig, zeker omdat het flink regende. Het gros gleed dan tijdens de afdalingen ook onderuit, wat best gevaarlijk was, maar wij deze keer niet! Hoe is het mogelijk!
Na een kleine vijf uur te hebben gelopen kwamen we aan bij een klein dorpje (drie gezinnen) waar we die nacht zouden verblijven. De douche? Een klein riviertje. Verlichting? Het kampvuur. Heerlijk! Slapen? In een bamboehut op dunne matjes (dit was dan weer minder.. ).

Dag twee van de tocht bestond naast wandelen ook uit activiteiten. Het olifanten rijden lieten we voor gezien, maar we zijn wel met een zipline (kabelbaan) naar de andere kant van de rivier gevlogen. Met zijn tweeën sprong je van het platform van zo’n 20 meter hoog. Je kreeg een tuigje aan en een bamboestok in je handen om mee af te remmen. Nu is het wel bekend dat de veiligheidsnormen in deze landen anders zijn dan bij ons, maar wat we nu meemaakten kon echt niet! Ten eerste werd bij niemand gecontroleerd of het tuigje wel goed zat. Op het moment dat de Engelse meiden voor ons wilde springen, zegt de ene tegen de andere dat ze nog niet vast zat aan de kabel. Was de beste meneer even vergeten! Als ze het zelf niet gezien hadden was een van die twee zonder zekering gesprongen en hartstikke naar beneden gevallen.. En toen moesten wij nog!! Gelukkig kwam alles goed en hebben we zelfs filmpje van ons geschreeuw aan de kabel!
De groep werd verder gesplitst, we waren nu nog met zeven personen. Twee Spaanse meiden, de Franse David, de Engelse Nick en de Nieuw-Zeelandse Nikki. Een erg leuke groep! Wederom een pittige wandeling gemaakt! Do heeft in 1 dag net zoveel gezweet als in haar hele leven! Na deze tocht kwamen we aan in een klein dorpje, wel iets groter dan gisteren. Dit was ècht genieten, met een klein, leuk groepje in een Karen dorpje (Karen is een van de binnenlandse volkeren, ook wel Longnecks genoemd omdat de vrouwen ringen om hun nek dragen). Het is allemaal heel gemoedelijk, er lopen hier gewoon varkens, kippen, hanen, katten en honden los rond. De inwoners bouwen hun eigen hutjes en maken muziek met geïmproviseerde instrumenten. Kinderen lopen met messen rond zo groot als hun zelf en maken hun speelgoed zelf van bamboe. De mensen hier lijken te genieten van wat ze hebben en zijn tegelijkertijd erg vriendelijk naar ons toe, ook al loop je rond met een camera net zo duur dan hun jaarinkomen. Prachtig om te zien, hier gingen we voor, cultuurproeven. ’s Avonds wederom gezellig om een kampvuurtje gezeten en de lokale opa nog aan de rum gekregen haha!
De laatste dag nog even gelopen en wezen raften. Begon erg leuk, maar na een kwartiertje was het wilde eraf en zijn we de boot uitgesprongen om te rest van de rivier in ons zwemvest af te drijven. Hierna weer terug naar CM. ’s Avonds is Marc met een deel van groep nog naar een Muay Thai (soort kickboks) toernooi geweest. Kinderen van 6 jaar oud in de ring is hier volkomen normaal.

Na een nacht goed te hebben geslapen en alle stinkende was naar de laundryservice te hebben gebracht zijn we, samen met de Engelse Nick, naar Pai gegaan. De weg tussen CM en Pai kent geen rechte stukken weg, alleen maar bochten. En nog meer bochten. Menig persoon, waaronder Do, ervaart dit als een hel..
Pai zelf is een laidback, hippie- achtig dorpje. Voor de Australië- gangers onder ons; er heerst dezelfde vibe als in Byron Bay/ The Arts Factory. We zouden één nacht blijven maar hadden al snel bedacht dat dit er meer gingen worden! Overdag is er niet heel veel te doen, maar ’s avonds, als alle gekleurde lampjes aan gaan is het hier zo gezellig! Cocktailbarretjes met kussen op de grond om lekker in te loungen en barretjes met live muziek, heerlijk! We hebben ook een dag een scooter gehuurd, eerst kreeg Dominique geen scooter mee omdat ze er nog nooit een gereden had, maar bij de volgende verhuurder hebben we dan maar een leugentje voor bestwil gedaan en reden met een stalen gezicht allebei op een scootertje weg! Nouja, scooterTJE, deze halen de 120 km/u wel! Hoe wij dat weten? Nou…. ;)
De omgeving van Pai is werkelijk geweldig!! Echt genieten, zo mooi is het daar! Overal rijstvelden en mooie natuur, watervallen en warmwaterbaden, het was echt een heerlijke dag, totdat er weer 100.000 liter water uit de lucht kwam… het is immers regenseizoen!
Op de een of andere manier worden heel veel mensen ziek in Pai, wij ook.. Uiterst vervelend om een halve dag in bed te liggen.. Maar het viel nog wel mee. Lekker iedere avond in een barretje gezeten met Linda, Nick en Georgina, een ultiem vakantiegevoel.
De laatste nacht heeft het alleen zo veel en zo hard geregend dat Pai over begon te stromen. Toen wij vertrokken was het water al zeker 40 meter buiten de rivier getreden en stonden sommige guesthouses onder water. Toen wij gingen stond het water ook bij ons guesthouse dus dat hadden we goed getimed. Ondanks we erg opzagen tegen de weg terug naar CM is het mbv reistabletjes toch meegevallen. We zijn nu weer in Chiangmai met ons kindje Linda waar het ook weer de hele dag regent… Horrible! Maar het hoort erbij. Gelukkig heb je hier hele fijne massagesalons…. ;)

Verder;
· Heeft Marc zijn telefoon weer terug.
· Mist Dominique soms de vrienden
· Mist Marc ze niet.
· Gaan we, gezien de weersvoorspellingen, waarschijnlijk niet meer naar Laos.
· Hebben wij hier al heel veel lieve mensen ontmoet.
· Gaat Linda ons de rest van haar reis missen en wij haar.
· Kan een Thaise Mai tai cocktail niet tippen aan de Mechelse.
· Zitten wij momenteel aan de antibiotica omdat onze maag Thailand niet zo leuk vind.
· Heeft Marc een fiets ‘geleend’ om ’s nachts op zoek te gaan naar dobbelstenen om te mexen.
· Hebben wij het hier nog steeds naar ons zin maar worden we met de lag luier.

Dit was het Thai Journal weer, tot ziens!

P.s. de tropische storm die van de Fillepijnen af komt, komt nu onze kant op… Dus mochten jullie niks meer van ons horen,
We houden van jullie!

Foto's:
https://picasaweb.google.com/117099980094228803771/Thailand2011#

filmpje:
http://www.youtube.com/my_videos?feature=mhsn