Nasi goreng met vertraging

Bali. We hadden al gehoord dat het een erg corrupt land is en je op alle mogelijke manieren genaaid wordt. De eerste Balinees was de man waarbij we moesten betalen om het land binnen te komen. Het was US $25 (17Euro) maar wij mochten 21E betalen, 4E voor zichzelf.. Hij voldeed meteen aan ons verwachtingspatroon. Onze taxichauffeur vertelde dat alle hotels aan het strand vol waren, maar hij wist nog wel een hotel. Natuurlijk, niet eens hoogseizoen, en alles is vol. Wij ons maar bij het dikste resort laten afzetten, denkend dat we hier voor een paar euro per nacht als koningen konden leven. Helaas, omgerekend 200 euro... Beetje een tegenvaller. Uiteindelijk toch een hotel gevonden voor 15 euro p.p. Iets minder luxe, maar verder prima. De stad Kuta was om 1 uur 's nachts compleet uitgestorven en vol met irritante gasten die om de paar seconden vroegen of we transport/ taxi nodig hadden. Uiteindelijk een barretje gevonden dicht bij ons hotel waar we van onze eerste cocktail en Bintang (bier) hebben kunnen genieten.

30 mei, dag 271
Kuta beviel ons niet zo, het is een grote toeristische stad met veel winkels en resorts, wij houden liever van iets kleiner. Levai en Hedi zijn het afgelopen jaar naar het stadje Lovina in het noorden van Bali geweest en raadden ons het Chonos Hotel aan. We hebben voor omgerekend 30 euro een chauffeur (Goros) gevonden met grote auto en airco die ons daarheen bracht. Tussendoor nog gestopt bij een Hindoe tempel, ergens om te eten en bij het Monkeyforrest. Hier zie je honderden apen rondlopen, ook best grappig.
Het is hier onmogelijk om zelf te rijden, nergens staat de weg aangegeven en het is echt een wirwar van straatjes. Verder zijn er maar drie regels in het verkeer. 1. Links rijden. 2. Stoppen voor rood (al doet lang niet iedereen dat). 3. Hou je voorganger goed in de gaten. That's it! Iedereen gooit zijn auto/scooter overal voor en toetert naar alles en iedereen. Zonder toeter ben je hier ten dode opgeschreven. Ook ongelofelijk hoeveel scooters je hier ziet, iedereen rijdt erop. Vaak hele gezinnen met kinderen samen op één scooter, vier kippen achterop, en zelfs een complete keuken achterop is hier normaal.
Na ons verbaasd te hebben over deze chaos konden we genieten van het groen in de binnenlanden en kwamen we na een uur of 4 aan bij het Chonos Hotel met het idee om hier slechts twee nachten te blijven. Het is een klein hotel/resort, 12 kamers. We waren de enige gasten terwijl er 8 tot 10 man personeel constant rondliep. Mooi zwembad, lekkere ligstoelen, geweldige kamer, leuk aangekleed, kon niet beter. Levai en Hedi; Bedankt!!!
's Avonds zijn Stefan en ik op stap geweest en hebben we drie personeelsleden meegenomen die toen klaar waren met werken. Ze waren nog nooit in de 'grote' club geweest , de entree was 50.000 Roepie, vergelijkbaar met een half weeksalaris in Bali, voor ons een Amsterdammetje bij Rinus. Wij deze mensen ook weer een leuke avond kunnen bezorgen met als bijkomend voordeel dat ze met nog meer plezier voor ons werken :)

31 mei, dag 272
We hadden Bali geboekt om lekker een weekje te ontspannen voor de terugkomst in Nederland. Vandaag een optimale relaxdag! Heerlijk uitgeslapen en ons lekker laten bedienen bij het zwembad. De mensen blijven maar schoonmaken en ons bedienen, heerlijk! Dit is echt leven als koningen. 's Middags nog een uitgebreide massage gekregen van een uur, de beste massage die ik ooit heb gehad! Kosten? 70.000 Roepie, had niet kleiner als 100.000,- heb de rest maar fooi gegeven (totaal dus 7 euro). We leven hier alsof we echt miljonair zijn, en dat zijn we hier ook. Een heerlijk gevoel, dat kan ik je vertellen. Op het strand komen er meteen tientallen mensen die je van alles willen verkopen; schilderijen, sieraden, fruit, kleding, schelpen, massages, etc. Het woord nee kennen ze vaak ook niet. Hier ontmoetten we ook Gert-Jan, een 63 jarige Nederlandse man die ieder jaar vier maanden op Bali woont. Hij heeft ons veel verteld over het leven van de mensen hier en nodigde ons uit om eens in zijn huisje te komen kijken.

1 juni, dag 273
Uitgeslapen en naar Gert-Jan en Els gegaan, maar niet voordat we eerst lekker in ons zwembad hadden gelegen en een heerlijk ontbijt hadden verorberd. Aangezien we de enige gasten zijn, is het ook echt ONS zwembad! Gert-Jan en Els vertelden ons over het contact met de lokale bevolking. G-J en E wonen niet zoals vele anderen in aparte villa wijken, ze wonen echt midden tussen de Balinezen in een van de kleine straatjes. Het zijn eigenlijk twee kleine huisjes met een klein tuintje ertussen. In het andere huisje woont een gezin wat eerst in een bamboe huisje aan het strand woonde. (op www.vakantie-bali.nl kan je foto's zien) Terug bij het hotel was het Stefans beurt voor een massage en mijn eerste keer voor een echte kapper in 9 maanden!
Na deze ontspanning even wezen snorkelen waarna we wederom GJ en Els tegenkwamen. Ze raadden ons aan om bij de bamboehuisjes te gaan kijken. Twee meiden van een jaar of 11 brachten ons erheen. Stefan en ik waren blij dat Sanne erbij was; twee blanke mannen met twee lokale kleine meisjes had anders wat afkeurende blikken kunnen wekken.. De huisjes zijn pal aan het water gebouwd. Voorheen allen van bamboe, inmiddels zijn er enkele van steen. Het is klein en primitief, maar de mensen klagen er niet over. Er lopen diverse dieren rond, kippen voor de eieren, varkens denk ik voor het vlees. Het maakte veel indruk op ons, zeker het contrast; aan deze huisjes grensde een enorm luxe resort, gescheiden door een klein muurtje..

2 juni, dag 274
Voor dag en dauw opgestaan om dolfijnen (ja, alweer) te gaan zien. Met z'n drieën + schipper in een soort van lange kano met dieselmotor in het donker de zee op. Meerdere bootjes waren ook op het water, hopend op de dolfijnen, deze dieren blijven toch op iedereen (zeker ook op ons) een enorme aantrekkingskracht hebben. Onze schipper wijzigde zijn koers zodat we ver van de andere boten vandaan aan het varen waren, en alle dolfijnen op die plaats voor onszelf hadden. Vele mooie dolfijnen gezien, maar niets spectaculairs... Tot het moment dat een dolfijn een meter of twee drie de lucht in sprong, om zijn as draaide en weer sierlijk in de zee plonsde. Dit soort momenten leg je nooit op camera vast. Tenminste, bijna nooit... Gelukkig was Stefan net op dat moment dat stukje zee aan het filmen toen onze flipper indruk wilde maken voor de camera van onze Stefan Spielberg.
's Middags naar een van de grootste Boeddhistische tempels van het land geweest. Nadat we allen een mooie rok aan hadden mochten we naar binnen. Echt mooi, maar dat zie je wel op de foto's.
Om de middag ontspannen af te sluiten naar de hotpools geweest, lekker gerelaxt.
's Avonds weer met het personeel wezen stappen; leuk om eens een keer een van de grotere te zijn in een bar, Stefan is een reus, ik kom aardig in de buurt met mijn 176cm. Ook hebben we de jongens Nederlands geleerd ;)

3 juni, dag 275
Onze privé-chauffeur voor vandaag bracht ons naar Putu, de gids die ons vandaag zou rondleiden. Putu is een man die hier in de omgeving woont en een paar keer maand een klein groepje toeristen rondleid door het binnenland van Bali (de Mayong regio). Onze gids had aan alles gedacht; flesjes water, slippers en een handdoekje voor wanneer we door het water moesten lopen, wandelstokken en zelfs een Balinese snack tussendoor. Hij vertelde ons veel over de planten en waarvoor deze gebruikt werden door de lokale bevolking. De rijstvelden, prachtig!! Op een ansichtkaart of op tv zijn deze mooi, in het echt nog vele male mooier! De aanwezigheid van vele palmbomen maakte het geheel af. Geweldig om te zien hoe ze de velden irrigeren, een grote stroom die zich iedere keer vertakt zodat ieder boer voldoende water krijgt. Dit was het Bali waarvoor we kwamen, geen cafés, drukke barretjes en volle stranden, maar rijstvelden, geen stroom en mensen die leven van het land. Het dorp wat de gids ons liet zien was heel bijzonder. Deze mensen leven tussen rijstvelden op dezelfde manier als mensen meer dan honderd jaar geleden leefden. Deze kinderen vonden onze digitale camera's helemaal het einde en lagen iedere keer dubbel van het lachen wanneer ze zichzelf en elkaar op het scherm zagen. Een man klom in een palmboom om een kokosnoot voor ons te plukken. Hierna weer naar beneden met één hand, in de andere de kokosnoot. Ziet er levensgevaarlijk uit, toch een meter of tien hoog. Hierna lekker genoten van verse kokosmelk en kokosvlees. De mensen spraken alleen Balinees, maar waren gastvrij en lieten ons trots de huisjes en de keuken zien. Hierna hebben we nog een uurtje tussen de rijstvelden gelopen, schitterend! Het was een enorme warme dag (ruim 30C met hoge luchtvochtigheid), we kwamen ook nog een man tegen die in bad (rivier) zat en enigszins schrok van ons.. Na een echte lokale snack door Putu's vrouw gemaakt kwamen we uit in een dorp waarna we naar het huis van de gids werden gebracht waar we op een heerlijke maaltijd werden getrakteerd. Putu's vrouw kan koken!! Had al voorgesteld om haar mee naar Nederland te nemen, al moet je voorzichtig zijn met deze uitspraken, voor je het weet moet je er eentje meenemen... Kip gestoomd in bananenbladeren is trouwens een aanrader, geeft een hele bijzondere smaak aan het vlees.
Al met al een hele bijzondere ervaring en unieke manier om Bali te zien zoals Bali zelf is. Mijn mooiste Bali dag!!
Hierna terug naar het hotel (kijk maar eens op www.chonoshotel.com) waar we moesten afrekenen, 6.750.000,- Gelukkig in lokaal geld hahaha, dikke stapel geld gepind waar je akelig van wordt! Hierna met onze privé-chauffeur terug naar Kuta waar we ons hotel betrokken. Gewone kamers waren bezet, maar de de luxe uitvoering was nog vrij. In landen als dit kan je jezelf dit veroorloven :)
Tijdens het eten viel het ons op dat Kuta een stuk meer toeristisch is dan Lovina, we zagen alleen blanken over straat lopen. De enige Balinezen die je zag waren werknemers, blij dat we het grootste deel van onze tijd hier in het noorden/ Lovina hebben gespendeerd. Kuta was nu trouwens wel stukken bruisender dan dat we aan het begin van de week hadden gezien.

4 juni, dag 276
Lekker uitgeslapen en het ontbijt gemist. Dan maar iets van de kaart bestellen. Omdat Stefan en ik niet konden kiezen tussen mie/nasi goreng of saté, besloten we maar om ieder twee hoofdgerechten te bestellen, om 11hr 's ochtends...
Onze vaste chauffeur Goros bracht ons daarna naar een strand waar we konden surfen. De golven kwamen uit het niets, waren enorm en klapten weer heel snel om waardoor het surfen erg moeilijk was. Ach, lekker op het strand in een strandstoel, boekje erbij en mensen die je bier brengen zodra je een keer met je vingers knipt is ook niet verkeerd :) Vele mensen die troep proberen te verkopen, massages en pedicures te slijten. Niets mis mee, maar wanneer ze ons lastig bleven vallen werden ze op een gegeven moment door ons voor de gek gehouden :)
Deze laatste avond een grote Indonesische maaltijd op, zelfs Sanne waagde het erop! Lekker, maar soms toch iets te pittig voor ons kaaskoppen.

5 juni, dag 277
Op naar Singapore! Eerst een tussenstop op Kuala Lumpur in Maleisië. De gehele trip niet ziek geworden van eten, koken zonder handen te wassen in vieze hostels en nog ranzigere pannen, eten bij mensen thuis in Bali, maar na eten bij de Burger King op de luchthaven konden we alle drie rennen naar de wc..
Singapore is een ongelofelijke stad!! Ondanks dat het hele land slechts een ruime 40 bij 20 kilometer is, is het stadscentrum eens zo groot als dat van een wereldstad als Sydney. Het heeft vele malen winkels meer als Parijs, de winkels uit de PC Hoofdstraat zouden hier in een zijstraatje gedropt worden. In ons luxe hotel is Sanne vroeg onder de wol gekropen en besloten Stefan en ik de stad eens te gaan verkennen bij nacht. In de eerste bar bestelde ik onze biertjes. Nog voor het bestellen hingen de eerste twee Filippijnse vrouwen aan ons, tijdens het tappen nummer drie en vier, en toen we eindelijk onze biertjes aan het drinken waren stonden er zes vrouwen om ons heen, toevallig allemaal op vakantie vanuit de Filippijnen. Ons biertje snel gekild en naar de volgende bar. Hier kwamen wederom twee vrouwen bij ons zitten die drankjes op onze kosten wilden, Echt niet! Zo gul als we in Bali waren bij de arme mensen, zo pinnig zijn we hier. Taxi gepakt naar een 'betere' buurt. St.James Powerstation. Leuke tenten, maar ook erg duur. Weer verder naar het laatste uitgaansgebied. Hier konden we omgerekend 10 euro neertellen per biertje waarna het weer tijd werd om terug naar het hotel te gaan. In een avond het complete uitgaansleven van Singapore gezien!

6 juni, dag 278
Onze laatste echte dag in het buitenland voorlopig :( Deze dag gebruikt om Singapore bij dag te verkennen. We kozen ervoor om een sightseeing bustour te nemen waarbij we zowel het oude gedeelte als het nieuwe stadsdeel zouden zien. Een enorme winkelstad, maar tien minuten buiten het centrum kwamen we in Little India waar we zijn uitgestapt. Dit is een deel waar voornamelijk Indiërs wonen, een gezellige buitenwijk. Verder hebben we de hotspots van Singapore gezien, zoals het hoogste reuzenrad ter wereld, Raffels hotel waar je geen kamers kunt boeken, alleen suites van een euro of 5000 per nacht, Chinatown, diverse tempels en moskeeën, een enorm opera gebouw, maar vooral enorme winkelcentra en hoge gebouwen, indrukwekkend allemaal. Singapore is leuk als tussenstop of voor een dag of twee, maar niet meer, tenzij je een enorm gevulde portemonnee hebt.
Hierna begon de lange terugreis, dertien uur vliegen.. We zaten gescheiden, maar Sanne en Stefan hebben hun ruime stoel opgegeven om gezellig bij mij te kunnen zitten :)

7 juni, dag 279
Bijna thuis, vanaf Londen even in het vliegtuig stappen naar Amsterdam. Helaas... We waren vergeten om in Singapore door te geven dat we meteen zouden overstappen naar Amsterdam, dus moesten we zelf onze koffers ophalen, en opnieuw inchecken. Op zich geen probleem, dachten we. De koffers/tassen lieten lang op zich wachten, onze bagage kwam als een van de laatste van de band rollen en de sloffen sigaretten bleken eruit gejat te zijn. Snel aangifte gedaan en naar de bus voor Terminal 5. Zoals je in mijn eerste reisverhaal hebt kunnen lezen liggen deze ver uit elkaar. De bus duurde te lang, dus maar een taxi gepakt. Helaas kwamen we nog te laat voor onze vlucht, vijf minuten te laat om in te checken..
De eerstvolgende vlucht die we konden boeken was pas over 9 uur, geen optie dus. Op de stand-by lijst voor de vlucht over ander half uur, om 8.30am. We moesten 45min wachten, geloof me, dit waren hele zenuwachtige minuten! We hadden geluk, er was plaats :) Nog nooit zo blij geweest om aan boord van een vliegtuig te mogen.
Op Schiphol de volgende problemen; Sanne's koffer was er, Stefans backpack stond in Londen, en mijn backpack.. die was niet in Amsterdam en in Londen konden ze hem ook niet vinden :(
Gelukkig stonden mijn ouders, Do, Edje en familie/vrienden van Stefan en Sanne klaar om ons te verwelkomen en wachtten er een heerlijke frikandel speciaal op me.
('s Avonds belde Schiphol dat mijn tas gevonden was en deze de volgende dag bezorgd zou worden)

Dit was mijn laatste avontuur, maar nog niet het laatste verhaal. Volgende week een kleine terugblik op mijn reis en hoe het is om nu weer in Nederland te zijn.

Voor degene die nog niet zijn uitgelezen, kijk eens op de site van Nikki, ze heeft ook een heel mooi verhaal gemaakt over onze Nieuw Zeeland reis en ook hele leuke foto's online staan!!
Verhaal: http://nikki.mytravelactive.nl/index.php?pageId=25&bid=27397
Foto's: http://www.myalbum.com/Album=MI8KK3V8