Prachtige oceanen weggetjes en smakelijke vliegen

STOP!!!!

Voor je verder gaat lezen, eerst even de foto's van het vorige bericht gaan kijken, als je dat nog niet gedaan hebt. Het zijn er ruim 30, helaas heeft de site ze een beetje in de verkeerde volgorde geplaatst, maar ik heb ze genummerd.

Oke, wat vond je van de foto's? Mooi he?! Helaas bij dit bericht nu wederom ook nog even geen foto's, het is nu na een uur 's nachts, dus een beetje laat, aangezien we weer een prachtig stuk gereisd hebbben. Ga eerst het verhaal maar lezen, en probeer je een beeld te vormen, over twee dagen zullen de foto's erop staan en dan weet je of je in de buurt zat.

THE GREAT OCEAN ROAD
Na mijn verhaal de laatste keer zijn Do en ik meteen in de auto gesprongen om te beginnen aan The Great Ocean Road (GOR). Iedereen praat erover, maar zou het nu echt zo mooi zijn? Na een blik in de folder konden we volgens Do meteen doorrijden naar Port Cambell, daar zou het pas echt beginnen. Maar hee, wat is daar nou? Het lijkt wel een oceaan, en het lijken wel rotsen erin, toch maar even kijken. Het was werkelijk een ooohhh en een ahhhhhh waard, echt zo vet!! Bruinen rotsen (limestone) formaties in het blauwe water van de oceaan met prachtige witte stranden, echt zooooo mooi! We zijn diverse keren gestopt om te kijken, echt mooi! The London Bridge was mijn favoriet. Na Port Campell een wandeling bij Loch Ard gemaakt, waar een beroemd zeilschip ten onder is gegaan, geen Titanic, maar 't was toch behoorlijk dramatisch. Vele slachtoffers liggen hier ook begraven. Hierna naar de Twaalf Apostelen gegaan, voorheen 12 rotsen bij elkaar, en de meest bekende rotsen van het hele GOR. Hier ook massa's mensen. Het zag er wederom leuk uit, maar voor mij niet meer speciaal dan de andere rotsformaties.
Het was nu toch tijd om een camping te zoeken. Princetown was het eerste stadje, helaas zat de camping vol, de gratis camping had geen douche, waar Do toch echt aan toe was ;) Uiteindelijk hebben we voor nog geen 30 euro (heb met euro's betaald!!) eigen huis gekregen!! 't Hoorde bij een hostel, maar het hele gebouw was vrij, eigen keuken, eigen badkamer, vier slaapkamers, tv en dvd speler, kregen er zelfs nog eens stapel dvd's bij!! (helaas ook vele muggen)

5 jan.
Op naar Otway Nation Park, een van de meest zuidelijk regenwouden, waar we twee tochten hebben gelopen door het regenwoud. Met name de tweede tocht, naar de Triplet Falls, vond ik heel erg mooi. Een mooie regenval en veel hoge bomen, natuurlijk ook veel groen.
Op naar Apollo Bay! We hadden van Peter gehoord dat hier veel koala's zaten, iets wat voor Do echt een must was om te zien. Na wat navraag te hebben gedaan kwamen we in een bos met veel koala's, echt heel veel! Helaas allemaal hoog in de boom, een enkele was aan het klauteren of eten, maar ze waren (zoals gewoonlijk) vooral aan het slapen. Na ruim een uur besloten we om terug te rijden, "STOP!" klink het ineens links van me. Vol in de rem, Do bleek een koala te hebben gezien op ooghoogte. Dat is dus best laag :)
Gelukkig voor de koala zat hij (of zij) op een tak waar Do er niet bij kon, anders had Do het arme dier waarschijnlijk doodgeknuffeld. 700 foto's later en vele; "Marc, ik wil hem knuffelen", zijn we toch maar een camping gaan zoeken, wezen eten en na een strandwandeling maar gaan slapen.

6 jan.
Op naar Teddy's Lookout, naar wat schijnt de mooiste lookout op de GOR. Het bleek idd heel erg mooi te zijn, wederom een mooi Kodak momentje (Sony momentje in ons geval), Hierna doorgereden naar een bos met een hele mooie waterval, niet eens een grote, maar gewoon ongelofelijk mooi!!!
Door naar Torquay, de surfhoofdstad van zuid Australië. Het plan was om hier te surfen, maar het was al erg laat, en geen golven op de main beach. Aangezien ik geen surfboard in mijn auto wil (plakkerige wax in mijn bed lijkt me niet fijn) gingen we dus niet surfen. De Utrechtse jongens (Alban, Stefan en Steven) waren al in Melbourne dus besloten we daar maar heen te rijden.
De GOR is echt prachtig, we hebben er drie dagen over gedaan, vijf dagen als je rekent vanaf Adelaide. We hebben veel gezien, maar hadden nog meer willen zien, helaas hebben we niet meer tijd, maar het is werkelijk zo mooi als verteld word!
's Avonds met 'de jongens' een biertje gedronken (Annet en Remco, terugkomend op jullie reactie; mijn sixpack wordt een biervat).

De 7e niets boeiend gedaan, de foto's van het vorige bericht online gezet, even door Melbourne gelopen en onze volgende trip voorbereid!

THE RED CENTER
8 jan.
's Ochtends vroeg op om te ontbijten waarna de taxi ons kwam ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. De auto achtergelaten bij de camping in de straat, dit was goedkoper. Vliegtuig in, op naar Alice Springs!
Mijn god, dit is pas warm! Dit is zo ongeveer het midden van Australië en het is nu hartje zomer. Waar jullie denken aan een Elfstedentocht en naar België kunnen schaatsen, is het hier bijna 40C, de wind is niet fris en het koude water uit de kraan is alsnog 20C. In het hostel met wat mensen zitten buurten en wat gegeten, en zonsondergang bekeken op de 'grote heuvel' in de stad.
Vandaag trouwens de eerste echte lange truck gezien, deze vrachtwagens hebben drie opleggers, een totale lengte van 53 meter, dus een half voetbalveld!

9 jan. dag 130
Om 4.45 op, om op tijd klaar te zijn voor de pick up. Van verschillende hostels worden mensen opgehaald, als eerste ons hostel, dus Do en ik hadden de plaats voor het uitkiezen. Vooraan dus, achter de bestuurder voor het beste zicht. Na iedereen te hebben opgepikt kleine kennismaking. Rustige groep, heb zelf het idee iets drukker te zijn dan de gemiddelde hier..
Do had wat Fruit juice gekocht; "Gadverdamme Marc, dit is zoet, proef eens!" Bleek er 'concentrate' onder te staan, moet dus met liters water worden aangemaakt. :)
We hadden een stop op een kamelenfarm waar je kameel kon rijden, maar heb met Langens in Tunesie al genoeg kameel gereden voor heel m'n leven (zie http://vip.partyflock.nl/albumelement/46533406:CIMG0091.html)
De rit door de outback was heel anders dan wat ik ervan had verwacht. Ik verwacht honderden kilometers met alleen maar rood zand, en verder niets. Het schijnt de maand hiervoor heel veel te hebben geregend, waardoor er veel groen was, vele struiken, diverse bomen met bladeren eraan. Het zand was nog steeds rood/ oranje, maar verder vooral veel groen. De route van de Snowy Mountains naar Adelaide was meer uitgestrekt en dood dan dit. Je zag ook hekken, er blijken zelfs koeien te grazen. De boerderijen zijn ietsie groter als bij ons, sommige boerderijen zijn zelfs groter dan heel Nederland!! De boer heeft dan ook een helikopter om naar zijn vee te gaan. Voor de lunch bier en ijs gehaald om te koelen voor 's avonds. Mij werd gevraagd om te helpen het ijs mee te breken, dus ik gooi ijs in de koelbox, Haylay (onze gids) zat meteen helemaal onder het bier, bleek dat ik een blik bier doormidden gegooid had!
Uiteindelijk aangekomen bij de Uluru (Ayers Rock), de grootse rots ter wereld. Eerst in het bezoekerscentrum veel gelezen over de geschiedenis en de Dreamtime Storys, de verhalen waarin verklaring worden gegeven van alles op aarde. De Uluru bijvoorbeeld; twee jongens hebben ze van modder gemaakt, daarna zijn ze eraf gaan glijden waardoor je de strepen aan de zijkant hebt (deze jongens, waren groter dan wij natuurlijk) Voor alles hebben ze een vertaling wat al generatie op generatie wordt doorgegeven, zonder ooit iets te hebben opgeschreven.
Hierna een wandeling om de Uluru gemaakt. Natuurlijk met vliegennet en hoed op (nu een andere, nog bredere hoed). Zonder te overdrijven; 15 vliegen om je hoofd is echt niet overdreven! De wandeling was mooi, maar vooral erg warm.
Hierna de zonsondergang gekeken bij de Uluru, echt mooi! Deze rots veranderd in werkelijk 3 minuten compleet van kleur!!
Bij de camping onze swags (buitenslaapzakken) uitgerold we zijn bij Kris gaan zitten om nog even te buurten. Kris is een Belgische meid/ vrouw met veel humor waar we deze trip veel lol mee hebben gehad! Ik zag iets bewegen bij haar slaapzak, tik het aan en leek een klein slangetje, dus zeg :"Een slang." Waarna Kris een meter de lucht in schiet met slaapzak en al. Hierna heerlijk (ik tenminste) geslapen in de buitenlucht onder de sterrenhemel.

10 jan.
Wederom vroeg op, 5am. Waar alle groepen de zonsopgang van de Uluru bekijken (ruim 500 mensen) deden wij dit op een zandduin. Do en ik vroegen ons af waarom wij hier met z'n tweeën stonden, en het zicht zo slecht was.... Tot we wat schimmen rechts van ons zagen bewegen, op een grotere heuvel.. Dit was de duin die we eigenlijk moesten hebben, maar ach, typisch Do&Marc.
Helaas gaat de wekker van de vliegen ook meteen na de sunrise, dus het ontbijt was wederom een gevecht om de vliegen niet op te eten en uit je melk/ thee te houden. Vanaf deze heuvel konden we ook de Kata Tjuta (de Olga's) zien, een 36-koppige rotsformatie en onze bestemming voor vandaag. Van een meisje dat ik in Byron had gesproken had ik gehoord dat dit werkelijk prachtig moest zijn, dus ik verheugde me op deze dag.
De gids stelde voor om evt een korte tocht te doen, Echt niet! Hollander of niet, ik wil het maximale uit de trip halen, ben hier immers maar 1 keer! De tocht was 7.4 km, en mocht alleen 's ochtends gelopen worden, dit ivm de extreme hitte. We waren hier rond 8am, dus mooi op tijd. Als ervaren berggeiten gingen Do en ik voorop, mede voor het beste zicht. Voor mij was dit wel een van hoogtepunten van deze trip, het was werkelijk ongelooflijk mooi! Wederom was ik erg blij met mijn vliegennetje, met ruim 30 vliegen rondom je gezicht (deze vliegen gaan vooral in oren, neus en mond zitten, zeer irritant). Tijdens een korte rustpauze werd ons geleerd hoe de Aboriginals verf maakten van steen en water en kregen nog enkele historische verhalen te horen. Het tweede stuk werd het een stuk warmer, maar nog best te doen.
Na deze flinke wandeling weer verder, op weg naar de Kings Canyon, die we morgen zouden gaan lopen. Ik was behoorlijk melig, en dit heeft de hele bus geweten. :) Eind van de middag gestopt bij een camping met zwembad! We moesten dit bad wel delen met waterkevers, ook apart, maar ach, je wend vanzelf aan al die insecten (muv de vliegen). 's Avonds een kampvuur gemaakt en hier ook op gekookt, echt leuk om te doen (maar erg warm!!). Ook dit maal zat ik, zoals bij alle maaltijden, weer als aller-aller-laatste te eten. Na nog een heerlijke biertje een matje bij het kampvuur neergelegd en gaan slapen. Ik moest aan de buitenkant, Do verwachtte nog een eng beest en wilde NIET aan de kant van de bosjes liggen.

11 jan.
De laatste tour dag. Na een ontbijt snel naar de King Canyon. Deze zandsteen-bergformatie staat bekend als zeer vruchtbaar (voor deze omgeving) en werd door de Aboriginals vroeger gebruikt als laatste middel om voedsel te zoeken, best slim eigenlijk. Wederom erg mooi, leek een beetje op zo'n Lost City, het zou zo uit het decor van een film van Indiana Jones kunnen komen. Halverwege kwamen bij The Garden of Eden, waar ook een meer was waar ik heerlijk heb gezwommen. In de bus terug hebben we een Duits meisje nog wat Nederlands geleerd en heb ik pogingen gedaan om te kunnen jongleren met flessen, iets wat natuurlijk niet lukte maar wel erg leuk was.
Na een lekkere douche in Alice Springs zijn we met een deel van de groep nog iets wezen eten, was wel gezellig. Terugkijkend op deze drie dagen; erg leuk en interessant. De groep was wel oke, een paar hele gezellig meiden, en Do blijkt toch behoorlijk Engels te kunnen spreken.

12 jan een dagje bijgekomen in Alice Springs, en de 13e vliegen we terug naar Melbourne. Onze laatste dagen samen :( Gelukkig komt Edje de 14e al aan om me op te kunnen vangen ;)

----------------------------------

Haaaa kouwe kikkers!

potverdikkeme wat heb ik het toch warm...








HAHA
Ik denk dat volgende week het lachen me wel is vergaan.
Maar voor nu geniet ik nog even van het weertje hier.
Genieten is soms ook wel een groot woord, want hier is het ook extreem, maar dan de andere kant op
40 graden, geen frisse wind (binnenland) en warm water uit de kraan dus een koude douche kunnen we vergeten.

De Great Ocean Road was echt supermooi!
Precies zoals op de foto's!
Urenlang langs de zee rijden, met prachtige rotsformaties.
Ook hebben we tijdens de Great Ocean Road koala's gezien.
Er was een bos vol met eucalyptusbomen, waar je ze kon spotten.
Wij in de auto, raampje open, en uit t raampje hangend kijken of we een koala zagen.
Die beestjes hebben groot gelijk, die gingen lekker hoog in de bomen zitten zodat ze ongestoord konden eten en een slaapje doen. Op de terugweg zag ik ineens een bruine vlek langs me heen gaan. STOOOPPP!! WOOOWWW Marc............. Er zit er een heeeeeeeeel dichtbij!
Ik helemaal in trance naar die koala toe gelopen. Oooohh wat was dat mooi. Op anderhalve meter afstand.
En hij was gewoon wakker! Dat komt echt niet vaak voor! Zo'n geluk gehad!

We zijn net terug van de tour naar Uluru, Kings Canyon en de Kata Tjuta.
T was ZO mooi!
Kilometers gelopen door bergen, kliffen, outback. Het was soms wel eens afzien, maar het was t zeker waard!
We hadden een groep met 8 verschillende nationaliteiten waarvan een Vlaamse. Dus Nederlands praten zat er niet echt in.
Zo ging ik dus na 3 weken eindelijk Engels praten.. Het ging nog niet eens zo slecht.
Inmiddels ben ik eraan gewend en voel ik me veel meer op mijn gemak in n Engels gesprek en durf ik ook wat te zeggen.
Als er niet te snel en duidelijk wordt gepraat dan kan ik t zelfs ook allemaal verstaan! Ik stond er zelf van te kijken!
Nu heb ik spijt dat ik niet al eerder die stap heb genomen.. maar goed.
De groep leek in t begin niet zo geweldig, in onze bus was iedereen stil en aan t slapen. De andere bus van 'The rocks tours' reed voorbij en daar was t een groot feest! Marc en ik balen.. Maar we hebben er zelf maar een feest van gemaakt! tot ergernis van anderen soms geloof ik haha, als Marc mee gaat zingen met de meest verschikkelijke muziek bijvoorbeeld.. Hij werd door de tourgids al meteen uitgenodigd als entertainer.. Hoe kan het ook anders.
Maar het werd elke dag leuker! Je raakte steeds meer met elkaar aan de praat en uiteindelijk toen we gister terug naar huis gingen was het helemaal niet leuk om afscheid te nemen. je trekt een paar dagen met mensen op en je ziet ze vervolgens nooit meer.
We zitten nu nog in Alice Springs. Gisteren nog een lekker relax dagje gehad hier, gezwommen en gezond.. Over een paar uur vliegen we weer terug naar Melbourne!
Wat natuurlijk ook niet mag ontbreken nu is mijn kennismaking met nog meer diertjes.
Die 'diertjes' zijn hier allemaal 5 keer zo groot als in Nederland.
Sprinkhanen, kakkerlakken, SPINNEN! ik heb t allemaal gezien
en dezelfde avond sliep ik in de openlucht, in een slaapzakje.. bibberend.
Ik vond t maar niks.
De sterrenhemel maakte dat voor n groot deel wel weer goed.
Het was een supermooie ervaring!

Groetjes en tot over een paar dagen.
Dan moet ik aan de kou geloven....

Liefs Do