En toen was alles weer gewoon..

Zoals ik beloofd heb aan Marc, een berichtje vanuit Erp. Hoe het is om weer thuis te zijn..

14-01-09

's Ochtends begon het afscheid alweer dichtbij te komen. Auto uitruimen en bij elkaar rapen wat weer mee naar huis moet. Spullen bij elkaar zoeken die ik nog voor de laatste dagen nodig heb en een laatste verkoelende duik ik het heerlijke zwembad van de camping.
Voor ’s avonds wilden we graag een kamer voor onszelf en omdat Edje ’s avonds zou komen moesten we voor hem ook een kamer in een dorm regelen. Dat was niet zo makkelijk! Een van de 2 was wel mogelijk, maar aan de combinatie van beiden kon geen hostel ons helpen. Bij de allerlaatste die we probeerden hadden we geluk! Mooi, is dat vast geregeld. ’s Middags nog gewinkeld voor Uggs (eindelijk gekocht haha) en ’s avonds een lekker hapje gegeten. Edje zou rond half 11 landen, ik zou al mijn spullen goed in gaan pakken en Marc reed naar het vliegveld. Helaas, een half uur te laat. Edje stond al die tijd al te wachten totdat marc eindelijk eens arriveerde. Beetje lullig natuurlijk, maar dat werd in het hostel alweer goedgemaakt. Met een lekker koud biertje op onze kamer hebben we elkaar de oren van het hoofd gekletst tot ik ervan in slaap viel..

15-01-09

Laatste dag…
Lekker lang in bed gelegen. Edje had zijn uitgelegen hostelbed al eerder gedag gezegd en is de stad ingegaan om alvast een beetje van Melbourne te zien. Na de lunch zijn we met z’n drieeen de stad in gelopen. Zomaar ergens naartoe, zonder doel, we hadden zoveel bij te praten (vooral Edje en Marc natuurlijk). Uiteindelijk kwamen we op het idee om een fiets te huren, leek ons wel leuk, na 5 km door de stad lopen heb je dat ook wel gezien. Na van het kastje naar de muur te zijn gestuurd kwamen we terecht waar we moesten zijn.. Hmm, toch wel duur, een fiets huren. Om toch de dag nog wat invulling te geven hebben we maar voor een boottocht gekozen. Deze boottocht ging helaas de andere kant op dan we dachten! Richting industrie i.p.v door de stad. Dat is nou jammer.. Na een uur op de boot te hebben gezeten had ik de meest saaie rondvaart ooit gehad. Na deze prachtige ervaring zijn we weer richting hostel gelopen. We wilden gaan uit eten, maar zoals gewoonlijk was alles in de stad weer zo vroeg dicht dat we alles weer misliepen.. Uiteindelijk hebben we in het hostel gegeten, nog lekker ook! Na het eten hadden we nog een uurtje voordat ik naar het vliegveld moest. Toen voelde ik t afscheid pas echt.. De laatste momenten dat ik nog van m kon genieten, voordat ik hem weer voor 4,5 maand achter moest laten. Dat voelt nog eens zwaar..
Samen zijn we naar t vliegveld gereden, daar nog even wat gedronken, geknuffeld, gekust, wat haat ik t toch om afscheid te nemen. Zo lang mogelijk gewacht, maar toch komt het moment dat het echt de laatste minuten zijn. Marc is meegelopen tot aan de voeten van de security, totdat hij niet meer verder kon.. Wat was t moeilijk. Toen ik de deur door was werd alles wazig. Zo gestrest als ik op Schiphol stond toen ik de heenreis tegemoet ging, zo relaxt was ik nu. Mijn gedachten waren bij Marc en de rest liet ik zijn gangetje wel gaan..
De eerste 8 uur van de reis was appeltje eitje. Ik zat, ik viel in slaap en werd wakker van de wielen die de grond raakten in HongKong. Daar was een tussenstop om te tanken. Geen 11 uur lange heisa dus zoals de heenweg in Shanghai, maar lekker relaxt alles zijn gangetje maar weer laten gaan.
Het tweede deel van de reis leek wel dagen te duren. Ik kon niet meer slapen, het eten smaakte niet (in tegenstelling tot de heenweg) en ik kon m’n draai niet vinden in m’n stoel. Na nog een tussenstop van een paar uurtjes in Londen steeg ik op naar Amsterdam, bijna thuis!

Een hoop tijdsverschillen verder.. 17-01-09

Op het vliegveld werd ik opgewacht door Pap, mam, oma en Toos. Een warm welkom terug op Nederlandse bodem. En toen begon het, ik kon niet uitgepraat raken over alles wat ik had meegemaakt. Hoeveel impact het afscheid weer had en alle mooie dingen die ik in een maand tijd gezien heb. Met zijn 5-en zijn we nog uit eten geweest en toen ik thuiskwam was de hele tuin versierd. Mama schrok zich een tierelier. Hadden m’n vriendinnen gedaan! Superleuk!
Een hele stapel welkom thuis kaarten, bloemen.. zo leuk allemaal! T was toch ook wel weer fijn om thuis te komen!

Inmiddels is het 19-01-09. Heb ik een selectie gemaakt van de 1300 foto’s (!!!) die we gemaakt hebben en op hyves gezet zodat iedereen alvast een voorproefje kan zien. Wat op schiphol al begon, is nog steeds niet afgelopen. Ik kan niet uitgepraat raken! Steeds komen er weer nieuwe belevenissen boven en moet ik die weer kwijt natuurlijk! Wat betreft de kou valt het zeker niet tegen. Ik denk dat de warmte nog in mijn lijf zit. Ik heb het helemaal niet koud.. Al hebben jullie de ergste kou al wel meegemaakt natuurlijk.
Deze week heb ik nog lekker een weekje vrij om alles te laten bezinken en iedereen de mooie verhalen te vertellen en de foto’s te laten zien.
Even relaxten na de drukke maand die achter de rug is, is ook wel lekker. Maar ik ben bang dat de heimwee snel weer komt kijken! Dan ga ik Marc weer erg missen, het warme Australie en wil ik vast weer terug!

Al met al is het een SUPERmooie reis geweest! Het was zeker t sparen waard! Zoveel mooie dingen die we hebben gezien. Door een strakke planning heb ik in een maand tijd meer gezien dan iemand ook maar kan dromen (of je moet een tour boeken, waarmee je overal doorheen raast en alleen maar hotspots ziet). Van Sydney, naar de Blue mountains, naar Canberra, door het binnenland via de Snowy Mountains naar Adelaide, de great Ocean Road naar Melbourne. Met het vliegtuig naar Alice Springs en vanaf daar weer terug naar melbourne. Hierdoor is de maand wel voorbij gevlogen, maar heb ik thuis flink wat foto's en herinneringen om van na te genieten, en dat doe ik ook zeker!
Echt een maand om in mn binnenzak te steken!

Maar maandag begint het echte leven weer. 5 maanden stage..
En als die voorbij zijn……………………………………………..

DAN IS HET WEER FEEST!!!

Liefs Dominique