Wombats op een eiland en baaien vol wijn en vuur

Ben ik weer!! Het lijkt al eeuwen geleden dat ik iets heb getypt, maar ‘t valt eigenlijk wel mee, twee weekjes maar. Maar… grote veranderingen hebben plaatsgevonden. Dominique is helaas weer in Nederland en Edje is nu hier. Over Edje’s eerste dag, en Do’s laatste dagen hier hoef ik niets te schrijven, dat heeft Do al beter gedaan als ik zou kunnen doen. Met Edje heb ik de laatste tijd veel meegemaakt, veel mooie dingen gezien en veel ondernomen. Ga er maar eens lekker voor zitten..

MELBOURNE
Edje en ik zaten toch in een dip na ons afscheid met Do, dus besloten we om een pintermannetje te pakken in de stad. Na een zoektocht een leuk kroegje met live band gevonden. Veel rare mensen meegemaakt, een agressieve backpacker een boze vrouw die geld wilde hebben voor een foto in een fotohokje, terwijl ze zelf een camera om haar nek had hangen, maar de meest vreemde komt nu; We lopen richting onze kamer en komen een huilende meid tegen. Sociaal als we zijn (of nieuwsgierig) vragen we wat er aan hand is en of we kunnen helpen. Een hele stortvloed kwam eruit, maar ze was haar schoen en haar ondergoed kwijt. Maar natuurlijk, gebeurt mij ook altijd, Maar niet wanneer ik het draag!!! Toen ze ook nog eens haar rok oplichtte om te laten zien dat ze haar ondergoed echt kwijt was, daarbij vertelde dat ze geen h**r was, maar gewoon van mannen hield hebben we haar aan de beveiliging over gedragen en zijn we zelf maar gaan slapen. Welkom in Australië Edje.

TASMANIE
Voorheen “van Diemens Eiland”, nu vernoemd naar de Nederlandse zeeman Abel Tasman, een klein eilandje onder Australië. Tenminste,op de kaart lijkt het een klein eiland. Het eiland is echt een stuk groter als ons Nederland. Veel backpackers boeken een 7-daagse tour om het hele eiland te zien. Wij besloten om de ferry te boeken, en hier 21 dagen te verblijven, met de auto. We zijn immers beide niet de twee snelste en nemen graag overal goed te tijd voor.

17 jan, dag 138
Na twee uur slapen in Albans huis moesten naar de ferry toe, beide zo gaar als iets. Beide gekleed in joggingbroek, trui met capuchon en sportschoenen en een koelbox in de hand, kortom; als Helmonders. Ik vond Edje een echte Harry, ik werd meteen omgedoopt tot Hennie, sindsdien gaan we hier samen door het leven onder deze twee alternatieve namen, als eerbetoon aan onze voorvaders.
We hadden verwacht op een goedkoop stoeltje te moeten zitten, maar we hadden het geluk een complete hoekbank voor onszelf te hebben waar we vijf van de negen uur durende reis in een complete coma hebben gelegen. Aangekomen in Devenport zijn we eerst naar de vuurtoren geweest voor ‘n mooie cityview, een goed bord eten gehaald en koers gezet naar Launceston waar Nikki zat.

18 en 19 januari
Harry/ Edje staat in Nederland toch bekend om zijn Antilliaanse leefstijl. Maarr… bijna iedere dag is meneer al aangekleed en vaak al gedoucht voor ik überhaupt m’n ogen goed en wel open heb!
De eerste dag besteed met wandelen, de eerste tocht viel tegen, het tweede deel was een stuk leuker, zeker omdat het eindigde bij een mooi zwembad aan de voet van een rots. Hier hebben gezwommen en heerlijk gechilled in de zon. Na de 19e een tondeuse te hebben aangeschaft en mijn haar gemillimeterd, zijn Harry en ik richting The Bay of Fires gereden. Normale mensen nemen gewoon de snelweg, wij besloten om door het binnenland te gaan, over de onverharde weg. We zagen vele kangaroe’s, wombats en vele andere dieren, helaas allemaal morsdood naast de weg.. Rond 19hr besloten we de auto te stoppen bij een mooi stukje natuur waar we een heerlijk maal hebben gekookt. Het was voor 4/5 personen, wat over was zouden we morgen kunnen opwarmen. Helaas, er was echt niets over, iets wat meer regel dan uitzondering is bij ons.. Na een mooie wandeling door de bossen zijn we lekker gaan slapen.

20 januari, dag 141
Deze dag twee wandelingen gemaakt. Eerst bij de Ralph Falls wezen kijken, schenen mooi te zijn. Helaas, een behoorlijke tegenvaller. De tweede wandeling was wel echt heel mooi, de walk ging naar de Columba Falls. Ik heb vele watervallen gezien sinds ik hier ben, maar dit zijn toch wel de mooiste denk ik. Nog heerlijk in het water onder de waterval gelegen. Harry heeft eerst 800 foto’s genomen, en is ook nog komen genieten van het koude water. Met de natte boxers op onze hoofden terug naar de auto gelopen, wat soms rare blikken opleverden.. Aan het eind van de middag zijn we uiteindelijk aangekomen bij de Bay of Fires. Dit 35km lange strand dankt zijn naam aan de vuren die brandden toen de eerste Europeanen voorbij voerden. Door de Lonely Planet is dit gebied uitgeroepen tot de bestemming van 2009. Op dit moment is het nog een rustig natuurgebied, verwacht wordt dat dit het laatste rustige jaar zal zijn en het hierna gehypet zal worden .

21 januari, dag 142
Vroeg uit de veren voor de zonsopgang! Hierna een paar uur gewandeld langs het strand en over vele rotsblokken geklommen. De rotsen hebben een aparte, oranje kleur. Dit komt door de combinatie van een speciaal soort alg en het graniet. Harry deed nog een moedige poging om stoer over wat moeilijke rotsen te klauteren, toen hij tussen twee rotsen hing kwam er een mooie golf aan, dit moment heb ik gelukkig kunnen vastleggen op camera.
Naar het noorden gereden en een heerlijke boterham gegeten met uitzicht over de vele baaien in de Bay of Fire, dan smaakt 'n boterham extra lekker!
Op naar Binalong Bay! We kwamen langs een prachtig strand waar we lekker een tukkie hebben gedaan, hierna rammelde de inwendig maag. In het hele dorp was slechts één tentje en onze eigen voorraad was inmiddels op. Wij vol goede moed naar binnen om een heerlijke burger te bestellen. He, hier waren obers, nette gedekte tafels, eigenlijk iets te chique, maar ach. Na een fles (te duur) water bleek dat ze ook echt geen burgers hadden, alleen diverse gerechten in te kleine porties waar we nog nooit van hadden gehoord. Dan maar 20km rijden voor een goede burger, welke dan ook extra goed smaakte!
Terug naar Binalong, Dora's Point. Vanaf hier hebben we een prachtige wandeling gemaakt door pure natuur waar zelden iemand wandelt. Het zand was nat van de vloed aan 't begin van de dag, en nog geen enkele voetstap te zien terwijl 't al 3hr 's middags was. Heerlijk genoten van de rust, de vogels en de vissen in 't water. Helaas wederom wat irritante vliegen, maar ach. Zelfs nog een pinguïn gezien! Helaas een dode, maar toch.
's Avonds kwamen we een paar gasten tegen die nu een week in Tassie waren en het al wel weer gezien hadden. "Maar jullie houden van natuur en wandelen? Dan is het misschien wel leuk." Was hun reactie, beetje pannenkoeken, denk dat je beter naar 'Lloret de Mar' kunt gaan de volgende keer!

22 januari, dag 143
Harde wind en slecht weer, een goede dag om te reizen dus, al werd dat afgeraden door de nieuwslezeres, maar ach. Op naar Wineglass bay, onderweg gestopt bij enkele stranden. Aangekomen bij het Freycinet National Park bleek vanwege de wind en het gevaar op bosbranden alle wandelpaden gesloten. 's Avonds was er wel een nachtwandeling waar we deel aan hebben genomen.

23 januari, dag 144
Op naar Wineglass Bay! Wederom vroeg op voor de wandeling. Het eerste deel van de walk, naar Wineglass bay toe, is erg populair omdat het een van de mooiste stranden ter wereld schijnt te zijn. Ruim een half uur lopen en klauteren, en inderdaad, het is echt een mooi strand! Lekker een half uurtje op een rots gezeten en zitten genieten van het uitzicht. Hierna niet terug gegaan, maar we zijn voor de grote tocht gegaan, door het bos naar Hazards Beach, een lang maar kort strand. Door het bostrack verder gelopen en genoten van de verlaten strandjes, eigenlijk nog mooier dan het populaire Wineglass. Normaal moet ik goed uitkijken omdat ik nogal eens struikel, dus let ik goed op, knal ik loeihard tegen een laaghangende tak aan! Na bijna 5 uur te hebben gewandeld kwamen we weer aan bij de auto, op naar Honeymoon bay voor een verfrissende duik!
Hierna verder naar de vuurtoren, we hebben een boekje met de 60 mooiste wandelingen in Tasmanië, en zijn van plan hiervan zoveel mogelijk te doen. Dit was een korte wandeling, maar wel een met een fantastisch uitzicht!
Na deze intensieve dag hebben we een bbq pakket met 22 stukken kip gehaald, en een soepje vooraf. Natuurlijk alles op :)

24 januari, dag 145
We stonden 's ochtends vroeg bij de Ferry om naar Maria Island te gaan. Een redelijk onbekend eiland, het is er verboden voor auto's, je kan alleen evt. je fiets meenemen, of lopen over het eiland. Het was vroeger een eiland waar veel gevangenen werden gehouden om te werken als slaven, tegenwoordig is het een eiland met prachtige flora en fauna en waar nog een paar gebouwen staan uit de oude tijd waar mensen nu een bed kunnen huren om te overnachten. Aangezien wij daar te laat waren om te reserveren hebben we onze tent maar opgezet, verscholen in de bosjes omdat het zo gruwelijk hard waaide. Hierna twee wandelingen gemaakt. De eerste was heel erg mooi, met name het stuk bij the Fossil Cliffs. Rotsen bestaand uit fossielen van 290 miljoen jaar oud, echt bijzonder! Vele pademelons gezien, dit zijn kleine kangaroe's, ze lopen ook meer gekromd. We wilde nog een derde tocht lopen, maar de grote tocht die we morgen willen fietsen overlapt deze al grotendeels , dus hebben we het maar gelaten voor wat het was. Als maaltijd stonden twee blikken spaghettiesaus met brood op het menu. We kwamen in contact met wat lokale mensen (iedereen komt hier uit de omgeving, wij zijn zo ongeveer de enige echte toeristen) die ons uitnodigde te helpen met hun maaltijd. We werden zelfs uitgenodigd bij hen thuis in Hobart voor als we geen accommodatie konden vinden. Ook zagen we onze eerste wombat die niet was doodgereden! Het lijkt op een kruising tussen een mol, een koala en een hamster, best apart dier dus. 's Avonds naar een lezing geweest over de natuur en de bedreigingen, heel interessant!
De harde grond (we hadden geen matje) sliep niet echt zo fijn. Mijn slippers met handdoek als kussen en liggend op mijn trui kon ik toch de slaap niet helemaal vatten. Rond twee uur 's nachts m'n tent uit, gewapend met een zaklamp. Echt heel veel dieren gezien! Vele possums, diverse soorten kangaroe's en wederom een wombat.

25 januari, dag 146
Na een korte nachtrust ging om 5hr de wekker. Het was nog te donker, dus nog even blijven liggen. Om 6hr toch op de fietsen met een banaan achter de kiezen en niets bij. Het was koud, dus een regenjas aan tegen de wind, en sokken die we als handschoenen gebruikten. De conditie is niet meer wat het ooit geweest is, hoewel fietsen me sowieso niet echt ligt. Nu weer de eerste keer in vier maanden, toch best zwaar. Doel voor deze ochtend was "Bishop and Clerk", twee hoge rotsen/ bergen. Een heavy tocht, met sterk wisselend terrein. We kregen gisteren als tip om de fietsen zover mogelijk mee omhoog te nemen zodat we dan naar beneden heel gaaf downhill konden crossen. Er werd zoals je jezelf kunt voorstellen voornamelijk gelopen omhoog met de fietsen. Een aantal keren dachten we dat we er bijna waren, maar iedere keer bleek te top toch echt weer verder weg te zijn. Na ruim twee uur bereikten we toch echt het topje. Het mooiste uitzicht tot nu toe!! Zeker omdat we er toch behoorlijk voor hebben moeten werken, dan heeft het altijd meer waarde dan wanneer je er met een kabelbaan heen gaat. Het waaide behoorlijk en ik zag voor me dat er nog een rotsblok lag vanwaar het zicht nog mooier moest zijn. 't Was een beetje gevaarlijk, een misstap en ze zouden me met een plamuurmes bij elkaar hebben moeten schrapen. Harry vond het te riskant en bleef waar hij was. Ruim een kwartier op de rots gelegen en genoten van het zicht. We konden een groot deel van het eiland overzien, we zagen de Fossil Cliffs, gisteren waren deze zo enorm, maar nu leken ze zo klein. We zagen onder ons dat de bomen veranderden op de verschillende hoogtes, zo mooi! De weg naar beneden ging een stuk sneller, met name het stuk downhill op de fiets was geweldig. Zou mooi zijn als ze net als bij het skiën een lift maken dat je wel met je fiets naar beneden kunt gaan, maar niet eerst omhoog hoeft.
Na een ontbijt, een rust en een kleine lunch zijn we weer de fietsen opgestapt. Richting French Farm in het zuiden. Wederom een mooie tocht en prachtige stranden gezien. Ook de Painted Cliffs waren erg mooi! Het klinkt standaard, maar we hebben weer heerlijk genoten. Op de terugweg nog even het water ingerend. Beide flinke zadelpijn, maar het was het waard! Nog gekeken in een oud huis op het eiland, het heeft nog het originele behang, en vele attributen van meer dan 100 geleden.
Moe maar voldaan weer de ferry op. Besloten om door naar Hobart te rijden, morgen is het Australia Day, schijnt een soort van koninginnedag te zijn. We hebben een super leuk hostel gevonden, dus 't zal wel goed komen!

26 januari, Dag 147
Australia day!! Totaal niet zo bijzonder als 30 april hier, maar toch best gezellig. We hebben ons vermaakt op verschillende terrasjes, verschillende barretjes gezien en leuke mensen ontmoet.

27 januari, Dag 148
Nationale Hangover Day! Beetje gaar, dus maar wat gaan lopen. Heb besloten om toch maar een laptop te kopen, het is toch een stuk makkelijker, en aangezien ik me normaal scheel betaal voor computergebruik, en de laptops hier niet zo duur zijn, leek het me toch verstandig. Een klein ding, 8,9 scherm, maar niet te klein om niet meer te kunnen typen. Sinds Edje/Harry hier is heeft hij alweer ruim 24 kantjes volgeschreven! Niet verwacht dat hij ooit een dagboek zou bijhouden, maar wel gaaf. Terwijl we na het eten van aangebrande lasagne probeerde ons dagboek te schrijven (om 20hr) waren om 4hr 's nachts nog steeds niet klaar. Zoveel gezellig mensen hier in het hostel!! Maar we moeten toch echt weer verder. We hebben uitgecheckt, maar blijven nog een extra nacht, ik slaap in de auto, Harry op bank,is ie gewend, dus dat scheelt :)

28 jan, dag 149
Ik kom er vandaag achter dat je Microsoft Office moet installeren, en dat dat nogal wat geld kost (anders kan ik niet meer typen) . Maar er schijnen een paar sites te zijn waar je het gratis van kan downloaden, dus hopelijk lukt dit. Mocht iemand nog tips hebben; graag!
Straks op naar Port Arthur waarna we naar westen van het eiland zullen gaan, nu zal ik de laptop door passen naar Harry voor zijn boodschap aan jullie.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Beste thuisblijvers, arbeiders en andere geïnteresseerde.
Sinds ik hier ben aangekomen heb ik alles maar in een schrift geschreven. Dit kwam omdat ik de 2e dag al zo veel had mee gemaakt dat ik dacht, Ik moet of nooit meer bier drinken of alles in een schrift schrijven wil ik me dit nog allemaal kunnen herinneren. Heb maar voor het laatste gekozen:D. Ik zal jullie niet nog eens bijna het zelfde vertellen als Hennie/Marc, maar dan anders. Ik denk dat het leuker is om wat meer info te geven over hoe je hier je dag door komt.
Allereerst als je de bovenstaande verhalen hebt gelezen zie je wel dat het niet echt alleen een toeristische rondreis te noemen is maar het begint ook behoorlijk naar culinair te neigen. Laat ik zo zeggen dat de gebroeders Hennie en Harry van de honger niet om zullen komen. Zo vinden we ook nieuwe dingen uit zoals dat brood met smeerkaas en tijgernoten eigenlijk een heerlijke combinatie is.
Iedere dag duurt het opstaan ritueel 2 uur. Van het moment dat we opstaan tot de airco van de auto in werking word gesteld. Tijdens die 2 uur gaan wij op ons dooie gemak ontbijten, dit is 1 uur. De auto verbouwen, en een beetje zonnebrand smeren. Want in tegenstelling tot het grote Australië waar ze bijna geen ozon laag hebben, hebben ze hier helemaal geen laag. Hier kwamen we ook pas achter toen wij als enige in onze blote buik op het strand lagen. Om deze relax tijd te compenseren moeten we gewoon vroeg op staan. En het zal iedereen heel raar in de oren klinken maar daar zorg ik voor. Wat, jip en dat zonder wekker. Oke ook voor mij is het een totaal nieuwe ervaring maar bevalt me best goed.
Dingen vergeten hier is trouwens totaal niet moeilijk ben er zo al een keer bij de supermarkt achter gekomen dat mijn telefoon nog op het dak lag. Gelukkig niet hard hoeven remmen. En we hebben het ook al weten te presteren om allebei onze schoenen te vergeten die achter de auto stonden te luchten.
Na bijna 2 weken van activiteit was het even tijd om te feesten. Australië dag was hier de perfecte gelegenheid voor. Dit had alleen als gevolg dat na 8 uur plankgas bier drinken op Stefan Langens (Henk) ik de weg naar het hostel niet meer kon vinden, en de volgende dag wakker werd op de bank ipv in bed, oud vertrouwd mijn nek in de kreukels. En afgelopen nacht heb ik heel de nacht zitten drinken met een pool genaamd Viktor. Geweldige stad dat Hobart maar het word tijd om verder te reizen. Dat lijkt me beter voor mijn lever.
Tot de volgende keer
Groeten Edwin Ploegmakers aka Harry Langens.