Een tegenvallende westside en toch carnaval!

Inmiddels ben ik net aangekomen in Nieuw Zeeland. Hieronder een verslag van de trip met Edje naar de westkust, en mijn afsluitend verhaal over Australië

Zoals in het vorige verhaal beschreven waren we naar Perth gevlogen, de meest afgelegen stad ter wereld, Jakarta ligt het dichtst bij..Deze stad ligt aan de westkust van Australië, waar het heel mooi schijnt te zijn. Onze eerste dag hebben we een city walk gedaan, mooi, maar ach, de stadjes lijken voor ons allemaal vort op elkaar.
Na een grote maaltijdsalade ben ik deze dag heel vroeg gaan slapen, het was nodig.

20 feb. dag 172
De Perthmeiden (Danni en Mandy) gebeld, daar heen geweest met de trein. Onderweg werd er nog een junkie boos op onze Harrie nadat hij had gevraagd welke drugs ze gebruikt had, hilarisch!
Danni kwam ons ophalen met haar vriendje Jono. Na even bij haar ouders te zijn geweest die ons de nodige tips gaven voor ons korte verblijf hier, hebben Jono en Danni ons wat van de omgeving laten zien. Hierna zijn we naar Lee gegaan, het vriendje van Mandy. Zijn ouders waren niet thuis, en ze schenen een groot zwembad te hebben. Het is hier de gewoonte dat iedereen zijn eigen drank meeneemt, gelukkig vonden wij een doos met 24 flessen geïmporteerd Bavaria bij de slijter :)
Tijdens deze poolparty gingen de meiden weg naar een verjaardag en bleven wij bij hun vriendjes achter, vreemd, maar erg gezellig. Tot Lee's moeder kwam en 20 flessen bier in het zwembad zag, en een hoop gasten die ze nog nooit had gezien. Ook de hardcore ging meteen een stuk zachter. Gelukkig zijn Harrie en ik heel goed in aardig zijn tegen volwassenen en hebben we Lee gered van huisarrest.
's Avonds wilden we uit, maar in onze slippers en zwembroeken zouden we niet binnenkomen. Uiteindelijk zijn we in Jono's lelijke kleding wezen stappen, niet te lang, we moesten immers de laatste trein terug hebben.

21 feb. dag 173
Na vier uur slaap ging de wekker alweer, we moesten vroeg op omdat we naar Fremantle zouden gaan, een dorpje ten zuiden van Perth. Na eerst bij een reisbureau onze verdere dagen te hebben ingepland gingen we eindelijk op weg. Net zoals bij onze NS hebben ze ook hier spoorwerkzaamheden waardoor we een stuk met de bus moesten. Niet zo erg, wel wanneer de bus halverwege ook nog eens met problemen langs de weg blijft staan.
Uiteindelijk toch in Fremantle. Een leuk, klein dorpje. Tijdens het wandelen over een markt hoorden we goede muziek van rechts. Er stond een voortreffelijk bandje te spelen! In een kroegje, wat betekende dat we een goudgele rakker moesten nuttigen. Hierna maar snel verder gelopen omdat we hier anders niet meer weg zouden komen...
Omdat ik de 22e een jaar samen ben met mijn schat, zou ik eigenlijk de 22e gaan uit eten met Harrie om het te vieren. Dit hebben we verzet naar vandaag, omdat we hebben gehoord dat hier een voortreffelijk tapasbarretje zit. Voor $35,- onbeperkt tapas, voor goede eters zoals wij een goede deal. We gaven aan dat we alles wel wilden proberen, heerlijk gegeten. Er was ook een live bandje, heel toevallig hetzelfde bandje dat ook op de markt speelde deze middag. Hierna de bus/trein terug naar het hostel met het plan om vroeg te gaan slapen. Het plan..... heb je dat niet eerder gehoord.....????
Natuurlijk zijn we niet vroeg gaan slapen!!!!
Desirée, een meid uit Nijmegen vond dat we carnaval moesten vieren. Ik wilde echt niet mee, en vroeg gaan slapen, maar nadat Harm Smits voor ons carnavalsliedjes had gezongen over de telefoon, was iedereen zo enthousiast dat ik geen spelbreker wilde zijn. Ben, 19 jarige gast ook uit Nijmegen, Harrie en ik gingen gekleed in een jurk van Dees, Dees ging als man in Harry's kleding. Later sloten meer mensen zich nog bij ons aan :) In de eerste bar werden we nogal raar aangekeken, maar we konden gewoon een biertje bestellen. De reacties op straat waren wisselend, van een middelvinger van een Arabier, tot armen om ons heen, tot vrouwen die vroegen hoe we aan deze mooie jurken kwamen. Maar we werden vooral vreemd aangekeken... De clubs kwamen we niet in, ook vele barren niet. De Court moesten we heen gaan, daar zouden we binnenkomen. The Court bleek een homo en lesbo tent, maar iedereen was welkom. Door alle geile blikken van de mannen voelden we ons al enigszins minder op ons gemak, niemand zou alleen naar de wc gaan, werd al snel afgesproken.. Na even te hebben gedanst, werden onze billen iets te vaak aangeraakt en kreeg Harrie een duim in z'n reet. Dit was het moment om heel snel van de dansvloer te rennen en bij een andere bar, dicht tegen de muur ons biertje te drinken. Hierna maar terug naar het hostel gegaan waar een andere gast de jurk van zijn vriendin aantrok om ook bij ons te kunnen zitten. Toch nog carnaval!

22 feb. dag 174
Om 6.30 weer uit bed. We komen hier niet om te feesten, maar om dingen te zien, dus uitslapen is geen optie. We gingen met de ferry naar Rottnest Island, een eiland wat heel mooi schijn te zijn. Tijdens de twee uur durende tocht konden we mooi een beetje bijslapen :)
We gingen naar dit eiland om te snorkelen en fietsen, daar stond dit eiland bekend om. Er zouden geen auto's rijden, klonk ons als Maria Island in de oren. Helaas, in plaats van de "max. 60 pers." op de ferry naar Maria, kwamen er hier een paar 1000 mensen het eiland op. Er reden inderdaad geen auto's, nee, er reden complete bussen! Na eindelijk onze uitrusting te hebben bemachtigd hoorden we dat we niet konden snorkelen bij het zuiden van het eiland door de wind, en naar het noordelijke deel moesten. Het eiland is echt super toeristisch, en hoewel de stranden best mooi zijn, is het gewoon te druk. Eindelijk een verlaten strand gevonden! Voor ik in het water stapte gleed ik al uit en belande meteen vol in het water (geen zandstrand, een stenen strand) Hier konden we helaas niet snorkelen, dus op naar het volgende strand. Eindelijk snorkelen! Wat een tegenvaller!! Het enige wat er te zijn was; zeewier, zand, en enkele lelijke zwarte visjes. Ook de andere plaats viel tegen, we kwamen andere gasten tegen die ons vertelden dat de rest ook bagger was en daarom naar het strand waren gekomen waar wij nu waren. Kortom; zonde van onze tijd en het geld.
Vanwege de harde wind en opkomend zand was relaxen op het strand ook niet echt mogelijk :(
's Avonds was het plan nu op tijd te gaan slapen. Het plan ja, terwijl het hele hostel lag te slapen waren Harrie, Ben en ik nog op... Om half 3 's nachts..

23 feb. dag 175
Wederom vroeg uit de veren! Dit maal om onze huurauto op te halen, een gele Hyundai Getz. Best apart om weer te schakelen, zeker met links. Maar het went snel, al vergat ik soms om weer terug te schakelen na een half jaar automaat te hebben gereden..
We zijn ruim 400km schuin naar beneden gereden naar kustdorp Albany. Hier hebben we bij de kust mooie rotsen gezien, natuurbruggen en klotsend zeewater, best mooi! Vergelijkbaar met de Londen Bridge bij de Ocean Road en andere kustlijnen. Hierna door naar het dorpje Danmark waar we ditmaal echt vroeg zijn gaan slapen.

24 feb. dag 176
Na een goede ochtendwandeling ontbeten en op naar 'The Green Pools' en 'The Elephant Rocks'. Schitterend!! Zie de foto's! In tempo door naar de The Valley of the Gaints, kortom; hele hoge bomen. We hebben een Three top walk gedaan wat inhoud dat je over een pad loopt tussen de boomtoppen, niet echt spannend. Hierna nog door het bos gelopen, best aardig!
Er scheen ook nog een hele hoge boom te zijn waar je in kon klimmen, het scheen best eng zijn, zeker als je naar beneden zou kijken. Na wat zoeken deze boom gevonden, 150km verder, bij het dorpje Pamperton. In de boom zitten horizontale spijlen waarover je omhoog loopt. Deze spijlen gaan als een soort wenteltrap omhoog, iedere spijl is ongeveer 50 cm lang, en 2 cm dik. Het gat tussen iedere spijl is ook een halve meter, kortom; je kan er best tussendoor vallen. De boom is 75m hoog en na ongeveer 30 meter kwamen bij het eerste platform waarop stond; This was the easy part. Na een korte aarzeling toch verder gegaan, hoewel de handjes wel enigszins klam werden en de snelheid ook enigszins afnam, heb Do beloofd voorzichtig te doen, dus doe ik dat maar ;) Bovenkomen voelde als een prestatie! Toen het begon te waaien en onze boomhut begon te schommelen kregen we het nog even warm.
Terug gereden naar Perth en nog iets met de Perthmeiden gedronken die Harry's slippers kwamen brengen die hij was vergeten (klink bekend...)
Na wat vertraging vlogen we even na middernacht weer terug naar Melbourne.

Al met al is Perth ons nogal tegengevallen. Veel meer agressiviteit als in de andere steden tot dusver (en heb alle steden nu gehad), en de sfeer was voor ons gevoel niet meer laidback dan op andere plaatsen in het land. We hebben het zuidelijke deel van de westkust gezien, het was mooi, maar niet zo speciaal dat ik nog een keer terug wil om de rest te zien.

25 feb. dag 177
Het voelde weer als thuiskomen, terug in Melbourne, terug in Connection. Na een kort tukkie en wat dingen te hebben geregeld zijn we naar Theo en Annie gegaan. Het was zo gezellig de vorige keer! Theo heeft ons eerst een rondleiding gegeven door de omgeving. Ook door delen waar de branden waren geweest, de brandweer was er nog. Deze mannen zijn helden voor iedereen hier in Australië
Ik was in de veronderstelling dat ik de 26e naar Auckland (Nieuw Zeeland) zou vliegen, maar na sms'jes van ons mam kwam ik erachter dat ik pas de 27e vloog. Al mijn papieren heb ik per ongeluk aan Do meegegeven.. Gelukkig kwam ik er nu achter, anders had ik voor Jan L*l morgen op het vliegveld gestaan.. Later deze avond met Theo en Annie naar het Crown Casino geweest, het grootste casino op het zuidelijk halfrond, voorheen het grootste ter wereld. Harry en ik hebben quit gespeeld, alleen geld uitgegeven aan bier. Theo ging met $50,- extra naar huis. Deze avond weer echt heel veel gelachen, echt geweldige mensen!

26 feb. dag 178
Een extra dag Melbourne! 's Ochtends vroeg op om nog een kamer te reserveren, anders zou ik moeten uitchecken. Gelukkig, ik kon blijven, alleen op een andere kamer. Kussen en dekens meegenomen en meteen verder gaan slapen. Lekker een dagje niets doen, dagboek schrijven en veel gebuurt. Mette kwam vandaag terug van haar outback trip, Menno en Jildau kwamen nog even langs, en veel andere bekenden zaten nog in het hostel. Ruud zat er inmiddels ook. Omdat het de laatste avond was, nog maar een doos goon gehaald. Het ene moment zat ik aan tafel, het volgende moment werd ik wakker in bed..

27 feb. dag 179
Onze Harry moest vroeg op omdat hij een tourtje langs de Great Ocean Road zou doen. Omdat ik hem inmiddels een beetje ken als hij gezopen heeft, had ik mijn wekker ook maar gezet. Een half uur voordat hij zou worden opgehaald; nog geen Harry. Ook zijn telefoon gaf geen gehoor, al kon ik hem horen overgaan terwijl ik echt in de kamer ernaast was. Net zolang op de deur geklopt tot een kamergenote enigszins geïrriteerd de deur opende. Harry wilde niet wakker worden, heb toen maar zijn kussen afgepakt en met vlakke hand hier en daar wat klappen gegeven. De reactie; “Flikker op! Ik kan uitslapen, de tour is morgen pas”. Omdat hij er toch ruim $300,- voor had betaald sloeg ik nog maar even door totdat hij wakker was en me de meest irritante wakkermaker ooit noemde. Hij was tenminste wakker.
Na afscheid te hebben genomen kon ik nog even verder slapen en daarna richting de luchthaven. Nu weer helemaal alleen na een fantastische tijd, eerste met Do, later met Edje. Nu hier weer vriendjes maken.
In Auckland regent het, dus kan niet veel doen. Maandag doe ik de tour welke ik een half jaar geleden had gewonnen in de bar in Cairns, deze duurt ongeveer een week, waarna ik er weer een verslagje van zal maken.


HET AFGELOPEN HALF JAAR IN DOWN UNDER
Inmiddels ben ik een half jaar hier, een bijzonder half jaar. Vooraf had ik niet echt een idee wat ik moest verwachten, was het best spannend! Ik heb veel mooie dingen gezien, veel leuke dingen gedaan en vele toffe mensen ontmoet.
Doordat ik al het nodige had gewerkt had ik hoger budget dan andere backpackers, wat het reizen wel wat makkelijker maakt. De meeste reizigers die ik ontmoet zijn constant bezig met het zoeken van werk om dan weer even verder te reizen (en vaak het geld opzuipen in plaats van mooie plaatsten bezoeken). Doordat ik steeds verder kan reizen heb ik in een half jaar heel veel kunnen zien en kunnen doen. Mede ook doordat ik mijn eigen auto had die me nooit in steek heeft gelaten. Hij heeft me het nodige gekost, maar ik heb er ook veel voor terug gekregen.
Ook kan ik normaal eten, sommige backpackers eten dagelijks noodels, Ben at zelfs 3x daags noodles, ik geef toch de voorkeur aan brood, groente en wat vlees.
Na een half jaar lijkt alles hier wel op elkaar, ik ben blij nu naar Nieuw Zeeland te kunnen, het schijnt hier mooier te zijn, ik ben benieuwd!
De Australiërs zijn heel vriendelijke mensen, veel vriendelijker en gastvrijer dan de mensen in Nederland zijn. Mensen zijn hier relaxt, stressen niet zo, en accepteren mensen makkelijker, tenminste, als je blank bent, helaas lopen er nogal wat racisten rond.
Het fijnste was dat mijn schat me kwam bezoeken, en onze Harry. Dit waren zeker mijn mooiste maanden, beide op een andere manier. Met Do was het heel speciaal om weer samen te zijn en alle highlights van Australië te zien. Met Edje was het meer laidback, bergen beklimmen maar ook feesten.
Heimwee heb ik nog niet, al had ik dat ook niet verwacht. Met oud en nieuw, en ook met carnaval mis ik het om bij mijn maten te zijn, een leuk feestje, die dingen. Ook stoeien met m'n ouwe thuis en voor de gek houden van ons mam zijn kleine dingen die ik wel mis. Het meest mis ik toch mijn schat.
Ik kijk heel erg uit naar mijn trip hier, maandag begin ik aan mijn eerste tour door het middelste deel van het eiland, hierna een tour noordelijk. Maar ik kijk ook heel erg uit naar de komst van Langens en Sanne en het weerzien met Do op 7 juni.