Van Noord naar Zuid en berg op met de duim omhoog

Ruim twee weken sinds mijn laatste verhaal. Per dag gaan beschrijven is onmogelijk, dan haakt op een enkele die-hard na iedereen af wanneer ik bezig ben met het typen van het 8e kantje ;)
De spotlights van de laatste tijd; Coromandel, Bay of Islands, Cape Reigna, de Kiwi, Mount Taranaki en Wellington, inclusief het liften daar naar toe.


COROMANDEL
De dag na mijn laatste verhaal koers gezet naar Coromandel peninsula, een mooi gebied ten oosten van Auckland. In het noorden hadden we een leuke boerderij/ hostel (farmstay heet het hier) gevonden. Werkelijk een schitterende omgeving, echt super mooi!! Julia vond het maar niets en werd snel door Esther naar het dichtstbijzijnde dorp gebracht. In de tussentijd hebben Annina en ik de tenten opgezet. In Taupo heb ik een tent gekregen van een man op mijn kamer, die kwam nu mooi van pas.
In deze mooie farmstay (1260hectare grond) hadden we de mogelijkheid om te gaan paardrijden, terugdenkend aan de verhalen van Joustra heb ik maar duidelijk van te voren aangegeven dat ik geen ervaring had. Ik werd op een nogal dromerig traag paard gezet, best leuk en relaxt, maar ik wilde wel iets sneller gaan. Onze gids reed op het snelste paard en stelde voor om te ruilen. “Van een oude Toyota naar een snelle BMW”, zo omschreef hij het zelf. Goeie genade, dit paard wilde de hele tijd in galop, en deze jongen was daar nog niet helemaal klaar voor, moest geregeld flink aan de teugels trekken anders zou ik net zo eindigen als onze Joustra :) Maar het was zeer zeker een leuke ervaring!
Met Esther heb ik die dag ook nog een mooie wandeling gemaakt op het terrein, we zijn in een mijn geweest met glowworms, en hebben genoten van het uitzicht op de top van de berg/ de heuvel. Hoewel mijn tentje klaar stond, stond er ook een groot bed vrij in het kleine hostel met de deur open. Zoals je kunt begrijpen heb ik deze nacht heerlijk geslapen in het grote bed en 's ochtends snel mijn tentje in gekropen (zonder matje..)


BAY OF ISLANDS
Meer in het noorden ligt de Bay of Islands, 144 kleine, en nog kleinere eilanden.
Vanaf hier heb ik een zeiltocht geboekt, wederom veel geluk met het weer, de beste en meest zonnige dag in tijden. Om een uur of 9 de "Gunga II” op voor de tocht die ons langs de eilanden zou voeren. Met een schipper en zes anderen toeristen gingen we van wal. De boot was iets kleiner dan de boot op de Withsundays (22 meter), maar groot genoeg. Iedereen mocht meehelpen met zeilen hijsen, sturen en het trekken aan touwen. Halverwege bij een mooi eiland gestopt waar we hebben rondgelopen, genoten van het uitzicht en ons in het gras hebben laten vallen. Het gras vlecht zich in elkaar waardoor het een soort van kussen wordt. Hierna hebben gesnorkeld, maar dit viel tegen, wel nog een mooie rog gezien. Later nog dolfijnen en pinguïns voorbij zien zwemmen.


CAPE REIGNA
Cape Reigna, hier had ik zin in! Het is het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland, hier komen de Pacific Ocean en Tasman Sea samen, best bijzonder hoe deze zeeën tegen elkaar stromen. De natuur was ook prachtig hier, heb nog een mooie wandeling gemaakt buiten het normale pad, het was zeker de moeite waard!
Onder Cape Reigna heb je de beroemde grote zandduinen, zie het als de Bedaf, maar dan iets groter :) De reden dat ik hier zo graag heen wilde, was dat je vanaf hier kunt surfen. Van een iets te chagrijnige loco een bodyboard gehuurd om te kunnen surfen. Eerst maar even oefenen van de kleine heuvel, dit ging best aardig! Toen maar naar een grote berg, goeienherder zeg, daar kom je zomaar niet op!! Steil en los zand maakt dat je iedere stap weer een halve stap wegzakt, loodzwaar! Uiteindelijk toch boven, WWOOEEIIII, heerlijk om zo snel naar beneden te glijden! De tweede keer kwam Esther ook mee en deden we een wedstrijdje, Es rennen, ik glijden, helaas voor Es was ik net iets sneller :) Is nog een leuk filmpje van, zien jullie wanneer ik terug ben.


KIWI
Esther had gehoord dat er een camping was waar je 's avonds in het donker met een tour het bos in kon, op zoek naar de Kiwi. En nee, ik heb het niet over een bruin/ groene vrucht die zich overdag verstopt. De Kiwi is een van de symbolen van Nieuw Zeeland, zoals de Kangoeroe dat is in Australië. Een Nieuw Zeelander zegt ook nooit dat ie uit Nieuw Zeeland komt, nee; “I'm a Kiwi”.
De Kiwi is een kleine bruine vogel die niet kan vliegen en helaas met uitsterven bedreigt is zoals zoveel dieren sinds de Europeanen de wereld zijn gaan verkennen.
Maar terug naar het verhaal. Op weg naar deze camping zijn we eerst naar naar het Kauri bos gegaan, Kauri's zijn een boomsoort die ongelofelijk groot/ dik worden, best bijzonder! Op de camping tentje opgezet, gegeten, Family Guy gekeken en toen klaargemaakt om het bos in te gaan. De gids vertelde over diverse dieren in het bos, we kregen de Silver Fern te zien (het andere symbool van NZ) maar nog geen Kiwi. Diverse malen stil gestaan zonder zaklamp, wachtend tot we een geluid dichterbij hoorde komen. Vele malen bleek het een van de hier vervloekte possums te zijn (possums eten de complete bossen leeg, je mag ze legaal doden hier). Na een poos werd het wachten voor enkele van ons beloond, de voorste paar zagen een Kiwi, de achterste (waaronder ik) zagen alleen zijn kont toen meneer of mevrouw Kiwi wegliep :( Toen de tour bijna ten einde was hadden we toch nog geluk, midden op het pad liep een grote Kiwi, welke zelfs mij dit maal niet ontgaan was :)

Auckland
Twee dagen in Auckland doorgebracht, even lekker uitgerust en Esther heeft haar auto verkocht. Dit hebben we gevierd door lekker te gaan eten en nog te gaan stappen. Hierna afscheid van Esther en Annina genomen na een kleine twee weken te hebben samengereisd.


NEW PLYMOUTH/ MOUNT TARANAKI
In de vroege zondagochtend stond ik te wachten op de bus die me naar New Plymouth zou brengen, de stad in het westen van het Noordereiland Deze stad staat op de voet van de berg/ vulkaan Mt. Taranaki. Als pure berg gezien is het de hoogste, maar Mt Ruapehu in Tongaria staat op een plateau waardoor die net iets hoger is. Na eerste een dag New P te hebben verkend ben ik de tweede dag met de Zwitserse Laura onder MT Taranaki de Veronica walk gaan doen, een kleine voorbereiding op de grote walk naar de top die ik de volgende dag zou gaan doen. Halverwege met bouwvakkers gebuurt die ons vertelde dat er een oude man met witte baard was die meerdere malen per dag de berg ophuppelde terwijl normale mensen nogal behoorlijk lopen te kreunen, steunen en zweten.
Terug in het dorp mijn voorbereidingen voor de grote walk getroffen. Mijn Nike's zijn inmiddels compleet glad van onder, dus het is echt tijd voor nieuwe schoenen. Heb de stap genomen en bergschoenen/ wandelschoenen aangeschaft, had geluk dat het paasuitverkoop was, dus heb ze voor een prikkie kunnen kopen. In het hostel Valerie en Enrico leren kennen uit Groningen/ Friesland. Beiden gaan morgen ook de tocht maken.
's Avonds met Valerie te lang zitten kletsen, dus enigszins vermoeid begon ik aan de tocht. Het eerste deel was het guur weer, het waaide behoorlijk en miezerde ook. Ik liep nog op mijn Nike's, bergschoenen in de rugtas. Na anderhalf uur steil omhoog lopen bereikte we de hut, het eerste punt. Hier mijn bergschoenen aangedaan, maar ze zaten me toch te ruim, dus heb ze weer terug in de tas gedaan en besloten om alles op de Nike's te doen. Na een klein stuk wandelen en een behoorlijke trap kwam het lastige stuk; steil omhoog en vol met kleine stenen. Iedere drie stappen die je doet glijd je er minimaal een, zo niet twee, weer naar beneden. Dit was erg slopend, Valerie haakte al af. We konden New Plymouth nog wel zien, maar even later zagen we een groot wolkendek onder ons, dit had ook wel iets. Het enige wat we nog konden zien was het gebergte van Mount Ruapehu, ruim 150 kilometer ten oosten van ons, maar het enige wat ook boven het wolkendek uitstak. Ik kwam nog wel de man met de witte baard tegen, beetje type Rini Kerstens, voor de oud-Zwijsen mensen. Dit was zijn 47e keer in 2009!
Na een laatste klim kwam ik bij de krater bij de top, welke vol lag met bevroren sneeuw. Met Enrico nog het laatste stukje omhoog geklommen naar de top waar we natuurlijk wat foto's hebben gemaakt.
De weg naar beneden was een ander verhaal. Na ongeveer 30 seconde afdalen lag ik al voor de eerste keer onderuit, daarna weer op het ijs/ sneeuw, vele malen zouden nog volgen. Normaal ben ik al niet zo'n held, maar tijdens de afdaling ben ik sommige momenten echt bang geweest en had ik spijt dat ik niet met Valerie was omgedraaid, maar opgeven kwam tot dat moment nog niet in mijn woordenboekje voor.. Na ruim 9 uur toch veilig beneden aankomen, en ook nog veilig in het hostel gekomen. Lekker in sauna gezeten en met Valerie de fles Captian Morgen black opgemaakt.


WELLINGTON/ en de reis ernaar toe
De volgende dag mijn schoenen omgeruild voor een paar wat wel past en mijn tas weer eens goed ingepakt. Op naar Wellington! Dit maal niet met een tour, niet met de bus, niet met eigen auto, niet meerijden, nee, ik ga liften. Wilde het al eerder doen en had van E&V goede verhalen gehoord. Ze waren al vertrokken naar het zuiden, en ik ben ook langs de weg gaan staan met mijn duim omhoog en een bordje in mijn hand. Het was ongeveer 200 km naar Wanganui, het dorp hier tussen in. Na vijf verschillende lifts in vier uur ben ik uiteindelijk door de grote truck voor de deur van het hostel afgezet, heel relaxt! Het dorpje verkend, musea bezocht en na een maaltijd en gezellige avond te bed gegaan, volgende dag verder liften naar Wellington.
E&V waren wederom iets eerder vertrokken, maar toen ik in mijn eerste auto zat kwam ik ze voorbij, heel leuk. Later kwamen ze mij weer voorbij, best een leuk spelletje, beetje Peking Express, maar dan minder gehaast en meer relaxt. Met in totaal drie verschillende lifts ben ik aangekomen in Wellington, de hoofdstad van NZ. In deze stad heb ik me de afgelopen drie dagen vermaakt. Ze hebben hier een prachtig musea, het Te Papa musea; werkelijk prachtig wat ze hier hebben!! Dieren, cultuur, kunst, alles en ongelofelijk mooi. Ook hebben we de cable cars (kabelbaan) gepakt, ook heel leuk, relaxt rondgehangen in de Botanic Garden kijkend naar de vogeltjes. Ook nog naar de WETA cave geweest, Weta is een bedrijf wat gespecialiseerd is in special effects en het maken van speciale film attributen zoals wapens en maskers. Ze hebben alles voor Lord of the Rings gemaakt; denk aan de Orks, Smiegel/ Gollum, de wapens en de special effects.
Dit alles heb ik gedaan met Valerie, maar helaas, die is vandaag met de ferry al naar het Zuidereiland. Valerie was voor mij de afgelopen week een perfect reismaatje, zelfde humor, veel interessante gesprekken mee gehad, jammer dan om afscheid te nemen.
Ook zijn we nog wezen stappen, samen met nog drie Duitse meiden die ook naar het Zuidereiland gaan, en nog twee Duitse die gelijk met me in Bali zitten, dus wie weet zie ik die daar nog.
Vandaag ben ik bij het parlementsgebouw geweest voor een rondleiding. Ook informatie gekregen over het politieke systeem hier, vergelijkbaar met dat van Engeland, al hebben ze hier meerdere partijen.

Na ruim 5 weken in het Noordereiland ga ik morgenvroeg de ferry op naar zuid. De afgelopen weken weer veel gezien en op vele manier gereisd (tour, auto gehuurd, meegereden, bus, liftend)
Op het Zuidereiland heb ik een maand om rond te reizen voor Stefan, Sanne en Nikki er zijn. Heb ervoor gekozen om een maand een auto te huren, misschien een beetje duur alleen, maar de makkelijkste manier om zoveel mogelijk van de natuur hier te zien aangezien het nu naseizoen is, dus niet heel veel backpackers om mee samen te reizen, en het openbaar vervoer is niet veel soeps en brengt je ook zeker niet overal.

Al met al een relatief kort verhaal dit maal, nog geen drie kantjes, ik ben trots op mezelf! :)